Ik maak me zorgen om het leven dat mn dochtertje later moet leiden in deze maatschappij. Nu bijna 14 maanden voel ik me gezegend mijn kleine meisje gezond te zien opgroeien. Elke dag wil ze iets nieuws leren. En elke dag geniet ik meer van haar.
Vroeger toen het bleef bij een gespreksonderwerp met verscheidene vrienden kwam deze topic altijd wel naar boven: Ik vraag me af hoe onze kinderen later zullen worden, met al die shit wat je nu al om je heen ziet".
Nu ik mn little girl echt een klein mevrouwtje zie worden ben ik bang voor de invloeden die al gauw op haar pad zullen komen.
Kinderen vanaf groep 1 hebben een mentaliteit van iemand minstens 2 jaar ouder. Dan heb ik het vooral (no offense) over de associaal "hollands" opgevoede kiddo's onder ons.
Mijn nichtje lief zit nu in groep 1 (vandaar deze ervaringen) en soms als ik haar wegbreng/ophaal sta ik te kijken van hoe het er aan toe gaat. Het is zo onwerkelijk.
Telkens vraag ik me af: was ik vroeger ook zo, nee toch!??"
Natuurlijk benik het er compleet mee eens dat je je zoontje/dochter maakt tot wat ze zijn. Daar geld een goede opvoeding het zwaarst in. En ofcourse kan je daar altijd aan werken.
Maar come-on. Het is gewoon niet meer normaal hoe de komende generaties achter uit zullen gaan!
Respect normen en (eigen)waarden zijn totaal niet wat het geweest is. In mijn tijd al niet meer, maar laat staan als mijn (en misschien jouw) dochtertje/zoontje later in de pubertijd zit.
Ik hou mn hart vast en zal er alles aan doen, wat ik kan als moeder, om mijn nu nog zo kleine meisje, het beste te geven that I can.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten