Judgementalism.

het is makkelijk om over een ander te praten, omdat je op zown
moment niet aan je eigen shit hoeft te denken. let me tell you my
deepest insecurity. ik heb het er met mn friend over gehad,
maar het blijft me dwarszitten.

anderhalf jaar geleden had ik een lichaam waar niks op aan te
merken was. genoeg van alles, noem ik het maar.

toen raakte ik zwanger van mn prachtkindje. zelfs in die periode,
had ik een figuur waar veel zwangere van wenste. totaal geen
dikkerd als vele anderen, geen vreetkikken, geen verslavingen, niks.

mn dochtertje eiste mn tol en ik lag vaak in het ziekenhuis.
het maakte me niet uit zolang zij maar gezond was en bleef.
wat er met mij gebeurde dind care.

na mn bevalling had ik al gauw a superslim body. noem het ideaal.
ik walg ervan.

wanneer ik iemand een tijdje niet zag (dit geld voor meerdere keren)
kreeg ik te horen hoe smal mn gezicht wel niet was geworden. daar
bleef het niet bij. ook over mn benen waar eerst mn trotse vetjes
galopeerden, kreeg ik commentaar.

overal en van iedereen kreeg ik shit te horen. net wanneer ik dacht
van het gezeik af te zijn, got it even worse.

ik moest invallen voor een een meisje bij de modeshow. na veel uur
ging de groep eten, ik wou niks omdatk simpelweg niet KAN eten in
warm en benauwd weer. ik at braaf mn yoghurt en bananie die ik
eerder had gekocht samen met ander ongezond eten als chips en
snoep.

totaal geen eetproblemen maar walg gewoon van in warm weer
patatterig eten. al gauw kreeg ik een klote-opmerking naar mn hoofd
die de rest waarschijnlijk niet eens hoorde: Ja echte modellen eten
niet hea!" godverdomme de ZOVEELSTE die zn woord klaar had.

vervolgens hoor ik van mn friend met wie ik erheen was gegaan dat
een vriend van haar had gevraagd/zegt: zo dun was Joyce toch nooit?"..
iemand met wie ik totaal nooit omging

een tante maakte zich zorgen en had het er alleen maar over, na
elkaar een jaar niet te hebben gezien, dak moest eten en hoe dun ik
was. ik kon wel janken, zo erg voelde ik me de grond ingetrapt.
ik bracht het er met een lachje vanaf. but it hurted.

iemand anders uit de familie zei een tijdje geleden datk gewoon als
"bot" eruit zag.

ik vroeg vandaag aan mn vriend oft leuk was watk aan had. een
truitje met eronder een zwarte kort witgestreepte broek. Nee zei ie.
kvroeg waarom. hij vond dat het te wijd zat....

Ik zweer et ik kan er gewoon NIET meer tegen dat men elke keer dit
soort opmerkingen maakt.

ik eet focking normaal en soms zelfs meer dan nodig. ik sport/beweeg
niet. kots mn eten niet uit. weet ik veel NOEM HET MAAR OP! ik ben er
focking van op de hoogte datk ben afgevallen en for your information:

Ik walg er net zoveel van als ieder ander die op me loopt te k*nkeren
hoe dun ik ben!"

ik ben het gewoon zat. kheb zoveel shit aan mn hoofd, meer dan
handelbaar. hou gewoon je mond over hoe ik eruit zie. ik zie het zelf
24/7 en geniet totaal niet van het beeld. so please, shut up.

opmerkingen doen meer dan je denkt. denk gewoon na over wanneer
mensen constant tegen je zouden zeggen/vragen of je wel genoeg
eet, of er iets is waarom je er zo uitziet, en noem het maar op.

het doet focking pijn. het brengt zelfhaat mee, without kidding.
hou er gewoon mee op.

Its a hardknock life.

soms zijn er momenten waar je je alleen voelt. waar de wereld rondom je draait maar jij als pion in het spel stil staat. je vrienden lijken vergeten, familie is er nooit geweest. emoties spinnen als een rollercoaster.

er is geen begin neither an end. al het opgekropte wordt geuit terwijl niemand je ziet. extreme gedachte hunten je mind. dit kan niet goed zijn. zoekend naar een escape in deze wereld raak je nog dieper in die van jezelf. wanneer eindigt het.

het liefst verdwijn je. tot je alles op een rijtje hebt. de realiteit verteld iets anders. elke dag wordt je in dat zelfde huis met de zelfde shit wakker. karma? ik denk het niet. het voelt als opoffering zonder grenzen.

keer op keer ga je beyond je eigen normen en waarden om een ander te pleasen. kinda sad, but shure is true. ze zeggen dat liefde je blind maakt. can somebody hand a walking stick?

another thing, the future is what you make it. in de meeste gevallen zou ik zeggen Ja. maar er zijn genoeg momenten waar je gewoon simpelweg niet om vraagt. what happened to this world. zoveel bemoeienis wat leidt tot extremisme op een negatieve manier.

het maakt je eigen problemen nog persoonlijker en je bent automatisch nog meer op jezelf aangewezen.

Its a hard-knock Life.