shitty days

snapje. constant het gevoel hebben dat je je moet aanpassen aan de situatie. weetje oke, ofcorz shit happends en youve got to deal with it. maar ik vind dat het hoe dan ook, vanzelf sprekend zou moeten zijn dat het van twee kanten komt in plaats van eenzijdig gedoe. bdoel van, how you gonne act like that en nog denken dat alles goed is en alles op rolletjes loopt of 'vanzelf' wel weer goedkomt. nee, zo werkt het niet. in vriendschap niet, zelfde voor relaties.

it freakin takes two. and if you cant seem to understand that, or figure that out yourself, than what game are you playing. cuz it shure aint mine. dat is gewoon iets wat meer dan duidelijk is geworden door de ervaringen heen.

kben gezegend met frendz om me heen die behalve zeggen, ook werkelijk 'begrijpen' of voelen wat ik bedoel.

hoe kan je 'helemaal' voor iets gaan alsj gewoon voor jezelf omringd bent met vraagtekens en shit als dat. be real. het gaat je niet lukken, tenzij je jezelf voor de gek houdt of gewoon frkn naïef bent.

pás wanneer dingen gaan zoals ze horen kan je jezelf compleet overgeven of op zn minst proberen iets in die richting te bereiken. tot dat moment is het, voor mij althans, een kwestie van tijd. in de vriendschappen die ik heb, maar net zo goed als in de relatie waar ik zit.

die beruchte tijd is gewoon iets wat ruimte geeft om dingen op een rijtje te zetten voor je een volgende stap zet. vergelijk het met een little kiddo die het gevoel heeft meteen te moeten rennen in plaats van eerst te leren kruipen. in dat voorbeeld lijkt het oh-zo logisch, maar pas het maar eens toe op het dagelijks leven. het zal tegenvallen cuz that shit just aint easy.

mn eindstand van dit verhaal? ik kan alleen zeggen: read between the lines, voor een ieder die zich aangesproken voelt. ergens komt gewoon een punt dat je genoeg van dingen hebt. wat resulteerd in het kwijt moeten van het bovenstaande.

op één lijn of niet. dit is mijn verhaal.